MÜSİAD KIRSAL KALKINMA VE TARIMIN GELECEĞİ

SAYFA 55 markörler, kodominant ya da dominant özellikte olup, basit kalıtım ilkelerine sahiptirler (Williams ve ark., 1990). Bitki ıslahı esas olarak iki ana faaliyet içermekte olup bunlar; genetik varyasyonun oluşturulması ve arzu edilen özelliklere sahip bitkilerin seçimidir. DNA moleküler markörlerinin herhangi bir bitki ıslahı programında kullanılabilmesi için belli kriterlere sahip olması gerekmektedir. Bunlar; (1) yeterli düzeyde polimorfizm seviyesine sahip olması, (2) üzerinde çalışılan bitkinin genomunu yeterli düzeyde temsil etmesi, (3) analizlerinin maliyetinin düşük olması, (4) elde edilen sonuçların tekrarlanabilir olması ve (5) kısa zamanda çok fazla analizin yapılabilir olması, diğer bir deyişle otomasyona uygun olması gerekmektedir (Yang ve ark., 2015). DNA moleküler markörleri son 30 yıl içerinde oldukça hızlı bir değişim göstermiştir. Bitki ıslahında kullanım alanı bulan DNA moleküler markör tekniklerinin bazıları aşağıdaki gibi sıralanabilir: • RFLP (Kesme Enzimlerinin Oluşturduğu Parça Uzunluk Polimorfizmi) tekniği • RAPD (Tesadüfi Olarak Çoğaltılmış DNA Polimorfizmi) tekniği • AFLPs (Çoğaltılmış Parça Uzunluğu Polimorfizmi) • SRAP (Dizi İlişkili Çoğaltılmış Polimorfizm) • ISSR (Basit Tekrarlı Diziler Arası Polimorfizm) • SSR) (Basit Dizi Tekrarları) • pSSRs (Kloroplast Mikrosatellit) • mtSSRs (Mitokondriyal Mikrosatellit) • SNP (Tek Nükleotid Polimorfizmi) • IRAP (Retropozonlar Arası Çoğaltılmış Polimorfizm) • REMAP (Retrotanspozon Mikrosatellit Çoğaltılmış Polimorfizm) • iPBS) (Primerler Arası Bağlanma Yeri) • SCAR (Dizini Karakterize Edilmiş Çoğaltılmış Bölgeler) • CAPS (Kesilmiş Çoğaltılmış Polimorfik Dizin) Genellikle ilişkili haritalama iki grupta incelenir; aday gene dayalı ilişkili haritalama ve genom boyu ilişkili haritalama. KIRSAL KALKINMA VE TARIMIN GELECEĞI RAPORU - 2021